زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

بهشتی شدن با پاکی (قرآن)





متقین کسانی هستند که از ظلم، شرک و گناه و آلودگی پاک هستند، و همین پاکی عامل راهیابی آنان به بهشت است.


۱ - پاکی



پاکی از ظلم، شرک و گناه، عامل راهیابی انسان به بهشت است.
الذین تتوفیهم الملـئکة ظالمی انفسهم فالقوا السلم ما کنا نعمل من سوء بلی ان الله علیم بما کنتم تعملون «همانها که فرشتگان (مرگ) روحشان را می‌ گیرند در حالی که به خود ظلم کرده بودند! در این موقع آنها تسلیم می‌ شوند (و بدروغ می‌ گویند: ) ما کار بدی انجام نمی‌ دادیم! آری، خداوند به آنچه انجام می‌ دادید عالم است.» الذین تتوفیهم الملـئکة طیبین یقولون سلـم علیکم ادخلوا الجنة بما کنتم تعملون. «همانها که فرشتگان (مرگ) روحشان را می‌ گیرند در حالی که پاک و پاکیزه ‌اند به آنها می‌ گویند: «سلام بر شما! وارد بهشت شوید به خاطر اعمالی که انجام می‌ دادید.»

۱.۱ - پاکیزه از آلودگی


در اینجا می‌ خوانیم که " پرهیزکاران کسانی هستند که فرشتگان قبض ارواح، روح آنان را می‌ گیرند در حالی که پاک و پاکیزه ‌اند" (الذین تتوفاهم الملائکة طیبین).
پاکیزه از آلودگی شرک پاکیزه از ظلم و استکبار و هر گونه گناه. در اینجا فرشتگان به آنها می‌ گویند سلام بر شما باد (یقولون سلام علیکم).
سلامی که نشانه امنیت و سلامت و آرامش کامل است.

۱.۲ - وضع متقین


"الذین تتوفاهم الملائکة طیبین یقولون سلام علیکم ادخلوا الجنة بما کنتم تعملون". این آیه بیان وضع متقین است، که چگونه مردمی هستند، هم چنان که آیه " الذین تتوفاهم الملائکة ظالمی انفسهم... "، بیان وضع مستکبرین بود، و کلمه "طیب" به معنای عاری بودن هر چیزی است از خلطی که آن را تیره و ناپاک سازد و خلوص آن را از بین ببرد، گفته می‌ شود: "طاب لی العیش- زندگی برایم طیب شد" یعنی از هر چیزی که کدر و ناگوارش کند پاک گردید، و "قول طیب" آن کلامی است که از لغو و شتم و خشونت و سایر کدورتها پاک باشد.

۱.۳ - فرق طیب و طهارت


فرق میان "طیب" و "طهارت" این است که طهارت به معنای بودن هر چیزی است بر وضع و طبع اولیش، بطوری که از هر چیزی که مایه تنفر باشد پاک بوده باشد، و اما طیب به معنای بودن هر چیزی است بر وضع اصلی خود، بطوری که از هر چیزی که آن را کدر و فاسد کند خالی و عاری باشد، چه اینکه از آن تنفر بشود و چه نشود، و بهمین جهت طیب را در مقابل خبیث بکار می‌ برند، که مشتمل بر خبائث زائد بر اصل خود باشد.

۱.۴ - عاری از خبث


"الذین تتوفاهم الملائکة ظالمی انفسهم". معنای آیه چنین می‌ شود: متقین کسانی هستند که ملائکه آنان را قبض روح می‌ کنند، در حالی که از خبث ظلم - شرک و معاصی- عاریند، و به ایشان می‌ گویند سلام علیکم- که تامین قولی آنان است به ایشان- به بهشت وارد شوید به پاداش آنچه می‌ کردید، و با این سخن ایشان را بسوی بهشت راهنمایی می‌ کنند.
پس این آیه همانطور که ملاحظه می‌ فرمایید متقین را به پاکی و تخلص از آلودگی به ظلم توصیف نموده، و به ایشان وعده امنیت و راهنمایی بسوی بهشت می‌ دهد.

۲ - پانویس


 
۱. نحل/سوره۱۶، آیه۲۸.    
۲. نحل/سوره۱۶، آیه۳۲.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱، ص۲۱۴.    
۴. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۱۲، ص۳۴۴.    
۵. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۱۲، ص۳۴۴.    
۶. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۱۲، ص۳۴۵.    


۳ - منبع



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۴۶، برگرفته از مقاله «پاکی».    


رده‌های این صفحه : بهشت | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.